ΚΡΥΨΩΝΑ

Τσαλαβουτάνε τα πόδια μας στα σπασμένα πεζοδρόμια
και τα νερά φτάνουν στις κάλτσες μας
και η απώλεια φτάνει στα κόκκαλα μας
και τώρα πια η ημέρα κρατάει περισσότερο
και τώρα πια η νύχτα κοιμάται δίπλα σε άλλη νύχτα

και ήταν ωραία όταν δε φαίνονταν τα πρόσωπα μας στο σκοτάδι

γιατί όταν ξημέρωνε καιγότανε το δέρμα μου

και έπρεπε πάλι να κρυφτώ στην ηλιόλουστη κρυψώνα.