ΕΚΕΙΝΗ

Εκείνη βγάζει φωτιές από το στόμα της

και ζεσταίνει τις παγωμένες αναμνήσεις

Εκείνη στέκεται στην άκρη του παραθύρου

και κοιτάζει μια 20αρια χρόνια να περνάνε από κάτω

Εκείνη ξυπνάει 7 παρά 5 το πρωί

και τρέχει να γράψει τα ψυχοφάρμακα της

Εκείνη στρίβει το πρωινό τσιγάρο

και γρατζουνάει τους πληγωμένους αστραγάλους της

Εκείνη στριμώχνεται στους τέσσερις τοίχους

και κάνει μια τρύπα στον τοίχο να πάρει αέρα.

 

ΧΡΟΝΟΣ

Μου ζήτησες ένα κομμάτι ψωμ 
να ξεγελάσεις την αιώνια πείνα σου.
Και στο έδωσα.
Μου ζήτησες ένα ποτήρι νερό
να ξεπλύνεις τις αιματοβαμμένες μνήμες σου.
Και στο έδωσα.
Μου ζήτησες να σου εξηγήσω
τι είναι αυτή η αόρατη γραμμή
που φτιάχνει τα σύνορα που μας χωρίζουν.
Απάντηση δεν πήρες.
Και όπως σου έδινα το ψωμί και νερό,
κατά λάθος άγγιξα τα χέρια σου.
Και ενώ μας χωρίζουν περίπου 30 χρόνια,
ήταν σαν να ήσουνα εσύ
που με πέρναγες αυτά τα 30 χρόνια.